Klasztor

Bugac, Felsőmonostortanya (Pétermonostor)  

Ruiny są pozostałością średniowiecznego kompleksu składającego się z klasztoru, kościoła oraz cmentarza znajdujących się w obrębie dóbr rodu Becse-Gergely. Pierwotnie zabudowania składały się z  dwóch klasztorów – jeden z nich dedykowany był św. Piotrowi (o nim będzie mowa), drugi – św. Pawłowi.  Jak wynika z badań archeologicznych kościół Pétermonostor był ogromną trójnawową romańską bazyliką. Od północy przylegał do niego wybudowany w połowie XII w. klasztor o starannie rzeźbionym detalu w piaskowcu. Miejsce to jest wzmiankowane po raz pierwszy  w źródle z 1219 r., stwierdzającym, że Bugac ma opata, co jednoznacznie wskazuje, że klasztor już wtedy funkcjonował. W czasie najazdu mongolskiego pomiędzy 1241 a 1242 r. mnisi opuścili zabudowania, które zostały wykorzystane jako materiał budowlany przez Połowców, zaproszonych przez króla w celu ponownego zaludnienia tego obszaru po najeździe mongolskim. Połowcy byli poganami, w związku z czym nie odnowiono zabudowań klasztornych ani nie wybudowano nowego kościoła przez następne 200 lat. W XVI w. cały region został zupełnie zniszczony przez Turków, choć dawne wzgórze klasztorne funkcjonowało jako cmentarz do XX w.