Klasztor

Opactwo Zalavár zostało założone w 1019 r. przez króla Stefana ku czci św. Adriana. Benedyktyni mieszkali tu przez prawie 500 lat. W 1541 r. zmuszeni byli opuścić zabudowania, następnie przekształcone w twierdzę, broniącą się z powodzeniem przed najazdem tureckim. W 1702 r. wojsko austriackie otrzymało rozkaz zniszczenia opactwa. Mieszkańcy wsi wykorzystali jego pozostałości jako materiał budowlany. Ze średniowiecznego klasztoru pozostały tylko niektóre starannie rzeźbione kamienne elementy (dziś w Muzeum w Keszthely).

W 1715 r. tereny te trafiły w ręce opactwa Göttweig, a benedyktyni musieli przenieść się do pobliskiego Zalaapáti należącego do domeny Zalavár. Do 1777 r. majątek ziemski stanowił własność opactwa Göttweig, ostatecznie jednak przywrócono klasztor. Barokowy kościół wraz z klasztorem powstały w latach 1777-1781. Jednak już pięć lat później mnisi musieli opuścić opactwo z powodu dekretu cesarza Józefa II. Powrócili tu w 1802 r. Opactwo zamknięto definitywnie w 1948 r., po ustaleniu się rządów komunistycznych. Dziś kościół pełni funkcję parafialną, zaś same budynki klasztorne są domem opieki psychiatrycznej, z tego też powodu nie mogą być zwiedzane.