Historia

Urodzajne tereny dzisiejszych Diakovic od wczesnego średniowiecza stanowiły część benedyktyńskiego Archiopactwa w Pannonhalmie (zapewne już od początku XI w.). Mnisi z Pannonhalmy dysponowali tu dużym majątkiem ziemskim, na obszarze którego założyli jeden ze swych folwarków. Jeszcze przed 1102 r. stał tu kościół pod wezwaniem Panny Marii, który następnie stał się trzonem filii opactwa w Pannonhalmie. W 1228 r. uroczyście konsekrowano nowy kościół (wciąż podległy Pannonhalmie) zachowując dawne wezwanie Panny Marii. Świątynia wraz z boczną kaplicą Stefana I Świętego jest jedyną pozostałością dawnego klasztoru zachowaną do dnia dzisiejszego. Stanowi ona cenny przykład romańskiej architektury ceglanej.

W okolicach Diakovic zachowała się spora liczba niewielkich późnoromańskich budowli, których ceglana architektura wskazuje na możliwe wpływy kościoła diakovickiego. Budowle te rozsiane są wzdłuż głównego nurtu Dunaju, jego odnogi Małego Dunaju (kościoły na Wyspie Żytniej), jak również w regionie dolnopoważskim (nad rzeką Wag: Gáň, Malá Mača). Umiejscowione w odludnej i zarazem malowniczej scenerii, komponują się z takimi obiektami jak młyny(Tomášikovo, Jelka) czy zapory wodne(Kráľová, Gabčíkovo).